Wśród zaburzeń odżywiania możemy wyróżnić m.in. (za DSM V) jadłowstręt psychiczny (anoreksja), żarłoczność psychiczną (bulimia), zaburzenie z napadami objadania się i zaburzenia odżywiania inaczej określone. Między tymi zaburzeniami istnieją różnice w objawach, ale obecne są także podobieństwa. W psychoterapii poznawczo-behawioralnej zakładamy, że większość przypadków zaburzeń odżywiania ma wspólny, poznawczy element, którym jest przywiązywanie zbyt dużej figury, masy ciała i ich kontroli. Osoby dotknięte zaburzeniami odżywiania opierają swoje poczucie własnej wartości na tych właśnie aspektach. W celu kontroli masy ciała, zaczynają stosować różnorodne strategie: ograniczenia dietetyczne, ćwiczenia fizyczne, przeczyszczanie się, wymioty. Niekiedy pacjent może nie stosować żadnych ograniczeń dietetycznych, ale doświadcza napadów objadania się, podczas których spożywa dużą ilość jedzenia. Dysfunkcjonalne zachowania w zaburzeniach odżywiania mogą prowadzić do nieprawidłowości w masie ciała i licznych problemów zdrowotnych. Zaburzenia odżywiania zaburzają także funkcjonowanie w sferze społecznej, rodzinnej i zawodowej, prowadząc nieraz do izolacji i innych problemów natury psychicznej, jak np. depresja.