Kiedy odczuwamy silny lęk, nasze myślenie ma charakterystyczne cechy:
• Duże prawdopodobieństwo zagrożenia – myślenie, że złe następstwa sytuacji lękowej są bardziej prawdopodobne, niż pokazuje to realistyczna ocena.
• Wyolbrzymianie wielkości zagrożenia – myślenie, ze pojawią się najgorsze następstwa sytuacji lękowej.
• Założenie o bezradności – myślenie, że nie będę mógł sobie poradzić z przyszłymi trudnościami.
• Zaniżona ocena bezpieczeństwa – niedostrzeganie cech bezpieczeństwa sytuacji.
Im bardziej skupiamy się na prawdopodobieństwie poważnego zagrożenia lub niebezpieczeństwa oraz na niemożliwości poradzenia sobie z sytuacją, własnej bezradności i bezbronności, tym silniejszy lęk będziemy odczuwać.
Zmiana myślenia jest ważnym celem w pracy terapeutycznej w zaburzeniach lękowych (takich jak np. fobia, nadmierne zamartwianie się, ataki paniki) w podejściu poznawczo-behawioralnym. Pacjent stopniowo stara się zmienić swoje myślenie na takie, w którym skupi się na realistycznym prawdopodobieństwie różnych następstw sytuacji oraz możliwości poradzenia sobie z sytuacją i rozwiązania problemów wynikających z trudnych okoliczności.
Odwagi!